ÇOĞALMAK....

Deniz yaşamında insan çoğalmayı öğrenir... Oysa karada, insanlar üremek için vardırlar. Yolculuğun başında kendinizi nasıl kurgularsanız yolculuk öyle sürer. Denize açılmayı isteyen insan olabilecekleri önceden tasarlayıp, her yaşanacak ana hazır tutar kendisini. Düşünmek ve tasarlamak deniz insanının olmazsa olmaz ilk adımıdır. Çoğalma böylelikle başlar ve yolculuk boyunca sürer... Her çoğalan kendini yeniden çoğaltacak ve yaşama yeni boyutlar katacaktır. Çoğalan ve çoğaltan insan bu etkileşimin sonunda yolculuğunu mutlu anlarla kurar, mutsuzluğu bile yeni mutluluklara dönüştürebilir. Üreyen insan tek boyutludur, kara yaşamının tekdüzeliğinde kısılır kalır ve ancak kendini tekrar eder...Düşünmeye kapalı ve sürülmeye alışıktır. Bu nedenle sürü olarak yaşarlar ve başlarında bir sürücü isterler. Yaşamın karşılarına çıkardıkları farklı durumlara inatla direnirler ve çoğunlukla mutsuz olurlar... Çelişkiler yaşamlarının olmazsa olmazıdır. Denize bakarlar ama asla görmek istemezler. Yolculukları bir arpa boyu bile sürmez. Başlangıçlarıyla sonları birdir.