BEN

Ben bir garip yolcu değilim. İz sürerim çoğu kez.
Denizin kenarında ama denizden uzak bir yaşam sürmem.
Yaşamın genel akışı içinde rotaları çoğunlukla kendim çizerim. Çok fazla sapmam rotamdan. Ara sıra da akışa terk ederim gemimi. Yaşamın beni başıboş sürüklemesi zaman zaman keyif verir bana. Ama hiç bir zaman teslim olmam bu akışa, yeri ve zamanı geldiğinde uygun rüzgara açıveririm yelkenlerimi... Karaya Oturmam. Ölü gemilerle dolu limanlara demir atmam. Alargada dururum. Yeni keşfedilmiş koylar cennet mekanıdır benim için. Korkusuzca girer, kumsala baştan kara bile yanaşırım. Ama bilirim ki : “ Kıyıyı gözden kaybetmeye cesaret etmedikçe insan, yeni okyanuslar keşfedemez. ”