Kar denizde tutmaz...















Geçmişe yapılan yolculuklardan çıkarımlarla, geleceği tasarlarız.. Aklımız ve duygularımızla tasarladıklarımızı, yine aklımız ve duygularımızla bozarız.. Tasarımlarımızı gerçekleştirdiğimiz zamanlarda mutlu sayarız kendimizi. Oysa gerçekten düşlediğimiz midir yaşananlar. Yoksa yaşadıklarımızı mı düşlediklerimiz sanırız. Kolay kolay yaşadığı gerçeği kabul etmez insan, kendi gerçeğini anlatır. Kabul edebilenler ise bilgedir kendilerince ama diğerleri için kabul edilemezdirler. Oysa onlar denize yağan karın deniz olduğunu bilirler...Yaşamı belirliyen yaşamın kendisidir.




KIŞ DÜŞMEDEN

Yaz yaşanmalı
Pencereye yağan
Karın beyazında
Üşenmeden sımsıcak
Sevgiyle tutuşmalı
Yürekler alevden
Ayrılık kaderse
Kış düşmeden

25 Kasım 2005 / Heybeliada