13 Şubat 2008 Çarşamba















CARMEN


Ateşten bir çalgının

Eşliğinde dans ediyor

Carmenita,

Alevlerin kızıllığında

Yeniden doğuruyor

Güzelliğini korkusuzca.

Göğüslerinden tomurcuklanıp

Gülümsemelerinden

Kahkahalara dönüşen

Gülünü savuruyor

Carmenita,

Hoyratça bakışlarıyla

Âşıklarını aşağılarcasına

Bedeninin kıvraklığında.

Eteklerinden

Bir kez daha

Gülünü savuruyor

Carmenita,

Anaç bir toprağa

Geçmişten yarınlara

İspanya'dan Anadolu'ya

Ege denizinin

Türkuaz sularında

Romeo'sunu arayan

Smyrna'lı bir kıza,

Paris'in aşkıyla Helena'ya.

Gülünü savuruyor

Carmenita,

Düşlerimin derinliklerinden

Yıldızlara

Seviştikçe dağlarda

Aşk için ölümü

Yakalasa da

Bir bıçağın ucundan

Gülünü savuruyor

Carmenita,

Kadınları için

Ölebilen tanrılara.


10 Şubat 2008/İstanbul

Can Sayıner

1 yorum:

Adsız dedi ki...

şu an doğru bulduğum 20 sene sonra seveceğim bir şiir.