PRENSES

Bir varmış, bir yokmuş

Bir Prens adasında

Bir prenses yaşarmış...

Gel zaman git zaman

Bu adada hiç prens

Kalmamış...

Güzel prenses

Yalnızlığını şarkılarla

Martılara söylermiş,

Kuş dilinde şarkılar

Rüzgarlarla namelenmiş,

Fırtınalarla gemilerin

Yelkenlerine yüklenmiş.

Kaptanlar prens adalarına

Prens bulup getirmek için,

Ülkeleri gezermiş.

Ama değil dünyada

Gökyüzünde bile

Prensler bitmiş.

Bir Düşün Düşündürdükleri

Ayakları karaya vurmuş denizci, yere konmuş martı gibi yeniden denizlere çıkacağı günleri özlemle bekler, bir kez daha uçamıyacağını düşünen martı misali ürkekçe. Yeni kadınlara yelken açmanın düşleriyle geçen kara günleri elbet bir gün son bulacak ve tuzlu suların yakıcılığını fırtınada savrulan serpintilerle duyacak yüzünde ve çatlayan dudaklarından hoyratça öpüşünü mavi özgürlüğün... Bir karabasan olsada son kez açılamamak denize ve daha kötüsü karada bir ölüm olsa bile, yüreğindeki umut asla yok olmayacak denize ve uçmaya dair.